Στην Εποχή του Φόβου

Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος είναι η προσωποποίηση του φόβου. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτη. Μαζί με τον αδελφό του Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους. Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν θυσίες στα πεδία των μαχών.

Κατά ένα τρόπο λοιπόν, ακόμη και σήμερα, οι σύγχρονοι στρατηγοί φροντίζουν να του αποτίνουν τα σέβη τους. Τα μέσα ενημέρωσης, τα πολιτικά κόμματα και σύσσωμο το σύστημα φροντίζει να σπέρνει παντού τον Φόβο.

Ο φόβος για την εθνική χρεοκοπία, ο φόβος για την μείωση των μισθών, ο φόβος για την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία, ο φόβος για την μέρα που θα ξημερώσει αύριο, μεταδίδονται απευθείας κάθε βράδυ από τα δελτία των 8...

Είναι εύκολο να επενδύεις στο ένστικτο αυτοσυντήρησης των μαζών για να μπορέσεις να τις καταστήσεις άβουλες, φοβικές και τελικά υποταγμένες στον καναπέ τους.
Η επιπόλαιη αυτή μέθοδος ελέγχου της συλλογικής συνείδησης ενός λαού, όποτε εφαρμόστηκε, είχε κατατροφικές συνέπειες. Επειδή ο φόβος φέρνει το μίσος, το οποίο εκδηλώνεται με διάφορες μορφές σε μια κοινωνία.

 Ενδείκνυνται λίγη περισσότερη υπευθυνότητα από τους κρατούντες και λίγη περισσότερη κριτική διάθεση και εγρήγορση από όλους μας, απέναντι σε αυτά που μας "σερβίρουν" καθημερινά, αν πραγματικά θέλουμε να βάλουμε τέλος στην Εποχή του Φόβου...